Žrtvama Karadžićevih zločina i genocida i njihovim porodicama doživotna presuda neće donijeti apsolutnu pravdu, ali je ona ipak historijska činjenica. Presudu treba posmatrati kao pravni i historijski dokaz onoga šta se dešavalo na prostoru Bosne i Hercegovine tokom devedesetih i opomena svima onima koji od Radovana Karadžića i ostalih zločinaca prave uzore, što potvrđuje i nedjelo teroriste Brentona Tarranta na Novom Zelandu. Veličati Karadžića i Mladića znači veličati Adolfa Hitlera ili Adolfa Eichmanna – to je suština današnje presude.
Naše društvo mora se okrenuti onima koji žele otvoreno demokratsko društvo bazirano na civilizacijskim vrijednostima a ne na barbarsko-zločinačkom režimu čiji je simbol i glavni protagonista Radovan Karadžić. Zbog toga današnju i ostale presude međunarodnih i domaćih sudova treba inkorporirati u obrazovni sistem u Bosni i Hercegovini.
