Iako zvuči nevjerovatno, na spisku onih koji u Republici Srpskoj imaju status zaposlenih je i penzionerka koja je zagazila u 97. godinu.
Ona jeste neobičan, ali nije rijedak primjer, jer su hiljade građana koji su se penzionisali odlučile da i dalje privređuju.
“Najstarija korisnica sa statusom osiguranika rođena je 1928. godine na području Krajine i nalazi se u osiguranju u oblasti boračko-invalidske zaštite”, rekli su za “Nezavisne novine” iz Fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje (PIO) Republike Srpske.
U Republici Srpskoj su 2013. godine radila samo 33 penzionera. Sada ih je zaposleno više od 7.000.
“U posljednjih nekoliko godina povećan je broj korisnika prava na penziju koji su nakon ostvarivanja prava ponovo stekli status osiguranika. Tako je na dan 3. decembar 2024. godine u evidencijama Fonda sa statusom korisnik/osiguranik registrovano ukupno 7.637 lica”, pojasnili su iz Fonda PIO RS.
Djelatnosti u kojima penzioneri najčešće rade su građevinarstvo, saobraćaj, prehrambena industrija, telekomunikacije, naučna djelatnost, rudarstvo i drugo, gdje se najčešće traže stručnjaci s odgovarajućom licencom.
Tu, međutim, spisak nije završen, već penzioneri rade i u oblastima zdravstva, te visokog obrazovanja. Ima slučajeva da su zaposleni i u komercijalnim poljoprivrednim gazdinstvima. Da rade nakon penzionisanja odlučili su i neki ljekari, advokati… I ima ih još.
“Najčešće su to lica sa specifičnim zanimanjima i odgovarajućim licencama, koji su kao takvi potrebni poslodavcima čija se djelatnost ne može odvijati a da nemaju zaposleno lice tog profila. To su elektroinženjeri, mašinski inženjeri, građevinski inženjeri, hemijsko-tehnološki inženjeri, inženjeri drvoprerade, ali i ljekari – vještaci pri sudovima, te stomatolozi i pravnici. Ima i lica sa srednjom stručnom spremom, npr. zaposlenih u različitim udruženjima, a takođe i NK radnika na poslovima obezbjeđenja ili čuvanja objekata i slično”, pojasnili su iz Fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje (PIO) Republike Srpske za “Nezavisne novine”.
Risto Masleša, predsjednik Gradskog udruženja penzionera Trebinje, smatra da je to što hiljade penzionera rade posljedica dva faktora: poslodavcima nedostaje radnika, a penzionerima novca.
“Recimo, ovdje u Trebinju Industrija alata zove penzionere. Jednostavno, nemaju kvalifikovanih radnika. Ovi što su bili obučeni za to, na tim mašinama, otišli su u penziju, a mladi nisu zainteresovani, odoše, jer smo naslonjeni na Dubrovnik”, rekao je Masleša.
Istovremeno, dodaje, i penzionerima sa malim penzijama dobro dođe kad dobiju platu.
“Imate ljude koji su relativno zdravi i mogu još da rade, pogotovo vojna lica ili lica iz unutrašnjih poslova, koji u penziju odu relativno mladi i puni su snage. Njih privatnik jedva dočeka”, istakao je Masleša za “Nezavisne novine”.
Jovan Vasilić, predsjednik Udruženja potrošača “Zvono” Bijeljina, kaže da su brojni penzioneri prinuđeni da rade.
“Penzije su toliko male da se ne može sastaviti kraj s krajem. Ovdje mogu da prežive jedino oni koji imaju penzije izvana. Pogledajte samo koliko su prosječne i kolike su minimalne penzije, a kolike su cijene”, ističe Vasilić za “Nezavisne novine”.
Prema ranijim informacijama koje smo dobili iz Fonda PIO, najveći broj penzionera koji su zasukali rukave bilježi se u većim i razvijenijim ekonomskim i administrativnim središtima, odnosno u Banjaluci, Bijeljini, Prijedoru, Doboju, Trebinju, te Istočnom Sarajevu, ali ih ima i u manjim opštinama.
Foto: Facebook
