Presudom Višeg suda u Beogradu, 6. jula 2020. godine, Husein Mujanović je prvostepenom presudom osuđen na 10 godina zatvora zbog krivičnog djela ratni zločin protiv civilnog stanovništva.
Nakon što se odbrana žalila i tražila oslobađajuću presudu, donesena je drugostepena odluka kojom je, kako je navedeno, zbog bitne povrede odredbi krivičnog postupka i pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, ukinulo prvostepenu presudu i predmet vratilo prvostepenom sudu na ponovno suđenje.
Mujanoviću je produžen pritvor do naredne odluke suda.
U obrazloženju rješenja Apelacionog suda se, između ostalog, navodi da se osnovano žalbama okrivljenog i njegovih branilaca navodi da je prvostepeni sud odbijanjem svih dokaznih prijedloga za ispitivanje svjedoka odbrane povrijedio Ustav Republike Srbije, kao i odredbe Zakonika o krivičnom postupku, kojima je propisano da svako kome se sudi za krivično djelo ima pravo da sam ili preko branioca iznosi dokaze u svoju korist, ispituje svjedoke optužbe i zahtjeva da se pod istim uslovima kao svjedoci optužbe, u njegovom prisustvu ispitaju svjedoci odbrane.
Odbrana je tokom postupka predlagala da se u svojstvu svjedoka ispitaju osobe koja imaju neposredna saznanja u vezi s predmetnim događajem za koji je okrivljeni oglašen krivim, ali prvostepeni sud nije ispitao ni jednog od predloženih svedoka odbrane, što je, po ocjeni Apelacionog suda, dovelo u pitanje kvalitet prava na odbranu okrivljenog u ovom krivičnom postupku, pa samim tim i pravo na pravično suđenje.
Na ovaj način, prvostepeni sud je učinio bitnu povredu odredbi krivičnog postupka.
Prema tekstu prvostepene presude, okrivljeni je proglašen krivim jer je u vremenskom periodu od 8. jula do 15. oktobra 1992. godine, za vrijeme oružanog sukoba koji se vodio na teritoriji Republike Bosne i Hercegovine između Vojske RS-a i Armije RBiH, i to kao upravnik vojničkog pritvora oružanih snaga Armije RBiH - Ilidža u Hrasnici, kršeći pravila Ženevske konvencije o zaštiti građanskih lica za vrijeme rata od 12. avgusta 1949. godine i Dopunskog protokola Ženevske konvencije od 12. avgusta 1949. godine o zaštiti žrtava nemeđunarodnog oružanog sukoba izvršio protivzakonito zatvaranje, jer je držao zatvorene u vojničkom pritvoru oružanih snaga Armije BiH, bez zakonskog osnova i bez odluke nadležnog organa, oko 30 srpskih civila, te izvršio nečovječno postupanje prema zatvorenim srpskim civilima i nanosio im teške duševne patnje jer im nije osigurao minimalne životne uslove i izdavao naredbe i učestvovao u nanošenju povreda tjelesnog integriteta.
