Leksikon o ženama koje su pomjerale granice u BiH “100 žena 100 ulica po ženama”, o Aidi Buturović piše da je “bila bibliotekarka Nacionalne biblioteke u sarajevskoj Vijećnici koja je dala svoj život kako bi se sačuvala kulturna baština i civilizacijske vrijednosti”.
“U Vijećnici je radila i tokom rata i bila u timu ljudi koji su u noći između 25. i 26. avgusta 1992. godine, kada je Vijećnica zapaljena, pokušavali spasiti knjige. Izgorjelo je oko 90% knjiga, među kojima su mnoge bile jedini primjerci. Pokušala je, zajedno sa kolegama/icama i građanima/kama koji su došli da pomognu, spasiti sve što je preostalo iz pepela Nacionalne biblioteke. Aida je pogođena gelerom granate, direktno u potiljak, na putu kući kada se vraćala iz spaljene Vijećnice isti dan. Kolege i kolegice bibliotekari/ke širom svijeta smatraju Aidu istinskom heroinom svoje profesije zbog čega je važno sačuvati sjećanje na nju”, navodi se u leksikonu koji je rezultat saradnje ženske mirovne inicijative Mir sa ženskim licem i Forum Ziviler Friedensdienst.
Andras Riedlmayer, bibliotekar sa Harvarda, je 1994. godine inicirao projekat pod nazivom Manuscript Ingathering Project s ciljem prikupljanja mikrofilmova na kojima se nalaze rukopisi izgorjeli u Vijećnici tokom požara, u čemu je znatno pomogla i Aidina sestra, Amila Buturović. Jednom prilikom Riedelmayer je izjavio “Ljudi me ponekad pitaju zašto se toliko brinem oko knjiga kad je toliko ljudi ubijeno. Moj odgovor je da ukažem na slučaj Aide Buturović jer su sudbine knjiga i ljudi neraskidive.”
Građani i uposlenici Vijećnice, koji su pokušali spasiti što veći broj knjiga od plamena, bili su izloženi konstantnoj snajperskoj vatri s položaja tadašnje Vojske Republike Srpske sa okolnih brda. Nakon rata 1992. – 1995., Vijećnica je obnovljena i ponovo otvorena 2014. godine, na Dan Evrope i Dan pobjede nad fašizmom.
Njezina sestra, Amila Buturović, ugledna naučnica i profesorica na York Univerzitetu u Kanadi, objavila je sjećanje na svoju sestru Aidu citirajući književnika Heinrich Heinea, koji je još 1821. napisao: “Kad gore knjige, na kraju gore i ljudi”.
