Iako su srbijanske vlasti tvrdile da "Srbija nije u ratu", predstavnici međunarodne zajednice smatrali su da to nije istina.
Još u maju 1992. godine Vijeće sigurnosti UN-a zahtijevalo je da odmah prestane miješanje jedinica JNA u Bosni i Hercegovini. Nakon što je SRJ odbila da se povuče iz rata u BiH, uvedene su međunarodne sankcije. Predsjednik Srbije u to vrijeme bio je Slobodan Milošević. Mediji pod njegovom kontrolom neprestano su ponavljali da su sankcije "nepravedne i ničim izazvane".
Usljed međunarodnih sankcija došlo je do velike ekonomske krize u zemlji i do pojave hiperinflacije, koja je zabilježila i izdavanje novčanica sa najvećim iznosom (500.000.000.000 dinara) ikada u svijetu.
Srbija i Crna Gora, koje su bile relativno prosperitetne zemlje, potonule su u totalno siromaštvo.
UN je prve sankcije protiv bivših republika bivše SFRJ uveo u septembru 1991, kad je uveden embargo na oružje, no ekonomske sankcije protiv SRJ uvedene su u maju 1992. Uveden je potpuni trgovački embargo, zabrana letenja aviona na međunarodnim linijama i učestvovanje SRJ na međunarodnim sportskim i kulturnim manifestacijama. Sankcije su pooštrene 16. novembra 1992. kad je zabranjen i svaki provoz nafte i drugih energenata kroz SRJ.
Tako oštre sankcije protiv SRJ trajale su relativno kratko, samo dvije godine, do 23. septembra 1994, kad je dio sankcija privremeno suspendiran, nakon što je SRJ objavila da je, prema zahtjevu UN-a, zatvorila svoje granice prema Republici Srpskoj.
Veliki dio najoštrijih sankcija trajno je ukinut 22. novembra 1995. kad je SRJ pristala na Dejtonski mirovni sporazum u Bosni i Hercegovini.
Neke su finansijske sankcije, međutim, ostale i nakon toga, a taj i dalje vrlo neugodni tzv. vanjski zid sankcija trajao je sve do 6. septembra 2001, gotovo godinu nakon rušenja Slobodana Miloševića jer je tek tada, nakon devet godina, Rezolucijom 1367 Vijeća sigurnosti SRJ oslobođena svih sankcija.
Dotad je uništen najveći dio srbijanske privrede, životni standard najšireg stanovništva bitno smanjen, zemlja unazađena za nekoliko desetljeća. Nekoliko stotina hiljada mladih ljudi iz Srbije je emigriralo na Zapad. Kad su sankcije najrazornije djelovale, prosječna plaća u Srbiji iznosila je manje od stotinu njemačkih maraka, a zemlju je uništavala najveća inflacija nakon one njemačke poslije Prvog svjetskog rata.
