Da im je lako, nije, daleko su od grada, a u svom prebivalištu nemaju nijedan toalet, niti su priključeni na vodovod i elektromrežu. Ipak, uz pomoć lokalnog Crvenog krsta uspjeli su da se organizuju, jer, vele živjeti se mora.
Tako su u jednom šatoru organizovali improvizovanu džamiju, gdje se mole. Istini za volju, na molitvi baš i nije bila neka gužva iako su skoro svi migranti smješteni u kampu po vjeroispovijesti muslimani
Mnogo više pažnje privlači improvizovana prodavnica i fast food, koji je na poljani ispred svog šatora “otvorio” Tarek Mansar iz Pakistana, piše Srpskainfo.com.
Tarek je u svojoj radnji i šef i masteršef, a prirema ukusnu paratu, tradicionalno indijsko- pakistansko jelo, slično našim palačinkama ili meksičkoj tortilji.
Puni ih crvenim sosom od povrća i prodaje za marku po komadu. Dok se jedni mole, a drugi jedu većina stanovnika kampa se kupa.
Komunalci im redovno dovoze cisterne s vodom, a Crveni krst sapune i peškire, tako da je kupanje na julskoj vrelini ipak glavna zanimacija u kampu.
