Desilo se to prilikom zaustavljanja četničke ofanzive u rejonu Osmače kod Bosanke Otoke. Osnivač elitne jedinice 5. Korpusa IDV “Gazija”, koja je u periodu 1992. godine imala ulogu jedinice za protivoklopnu borbu, tog kobnog 30.6.1992. godine, herojski je položio svoj život za odbranu R BiH.
Od svog brata Izeta dobio je naređenje da s jedinicom ode u rejon Ivanjskog puta gdje su četnici već bili otpočeli tenkovsko-pješadijski napad. Nevzet je zatekao grupu boraca ispod brda Osmača gdje su i zaustavljeni četnički tenkovi. U žestokim bliskim borbama IDV “Gazija” i jedinice “Otočkog” bataljona uspijevaju zaustaviti tenkovsko-pješadijski napad, te nanijeti neprijatelju značajne gubitke. Nažalost, neprijatelj je nama tog dana oduzeo istinskog heroja.
Herojska pogibija komadanta Nevzeta nije demoralisala naše borce, već baš suprotno. Ulila im je moral i snagu tako da su već sutradan izvršili napad na strateški važan objekat – Osmaču, koji su i zauzeli u veoma kratkom vremenskom roku bez gubitaka.
Nevzet je rođen u Bužimu 8. maja 1968. godine. Osnovu školu završio je u Bužimu, a Srednju mašinsko tehničku u Bosanskoj Krupi. Nakon toga upisuje Fakultet brodostrojarstva u Splitu. Bio je oženjen i otac dječaka Emira. Prije početka rata bio je član Patriotske lige, a u okviru PDV-a bio je na dužnosti komandira voda. Početkom rata bio je u Splitu na završetku studija.
Heroj kakav jeste, odmah se uključuje u sastav jedne vojne jedinice i učestvuje u borbama na ratištima oko Bugojna i Livna. Sredinom juna 1992. godine formira jedinicu pod nazivom “GAZIJA” i odlučno kreće na put prema rodnom Bužimu. Grupa od dvadesetak boraca, naoružana pješadijskim i protivoklopnim sredstvima uspješno prelaze 120 km dug put kroz teritoriju tzv. SAO Krajine. Od želje za borbom nije stigao ni popričati sa svojim najmilijima. Žuljevi od marša nisu bili ni zarasli kada je na čelu “GAZIJA” krenuo na izvršenje zadatka. “GAZIJE” su poslije njegove pogibije nastavile stopama svog komandanta i izrasle u jednu od najboljih jedinica Armije R BiH,a Nevzetu je posthumno dodijeljeno i odlikovanje Zlatni ljiljan.
Neka je vječni rahmet našem šehidu.
“I ne recite za one koji su na Allahovu putu poginuli: “Mrtvi su!” Ne, oni su živi, ali vi to ne znate“ (Kur´an, El-Bekare 154)
