Ugljenmonoksid (CO) je tihi ubica iz sjene i može biti veoma ozbiljna prijetnja vašem životu.
Riječ je o bezbojnom plinu, bez mirisa i okusa, koji ne iritira sluznice. Nastaje kao produkt izgaranja tvari koje sadrže ugljik bez dovoljne količine kisika u vazduhu, što se u kućanstvu događa pri gorenju drva u kaminu ili pećima te kod plinskih pećnica, uključujući i plinske bojlere. Pored toga CO obiluju i automobilski ispušni plinovi, što može biti posebno opasno ako upalite auto u zatvorenoj garaži.
Trovanja ugljenmonoksidom su učestala zimi, ali se mogu desiti i ljeti o čemu svjedoči i posljednji slučaj iz Hrvatske, prenosi Dnevni avaz.
Kisik je neophodan za naše tijelo da bi ono moglo pravilno funkcionirati. Veže se za hemoglobin u eritrocitima te prenosi krvlju do svih ćelija našeg organizma. Ugljenmonoksid i kisik veliki su rivali što se tiče vezanja za hemoglobin, a u toj priči najveći je problem što CO ima 150 do 300 puta veći afinitet prema hemoglobinu od kisika. U praksi to znači da će i manja koncentracija ugljenmonoksida u vazduhu "istisnuti" kisik iz krvotoka, što će dovesti do gušenja. Kada se CO veže za molekulu hemoglobina nastaje spoj koji se zove karboksihemoglobin, koji je izrazito crvene boje. Upravo to je razlog zbog čega ljudi koji su umrli od trovanja ugljenmonoksidom ne izgledaju modro kao većina žrtava gušenja.
Osim za hemoglobin, ugljenmonoksid se veže i za molekulu mioglobina koji se nalazi u mišićima. Kada ugljenmonoksid preuzme kontrolu nad mioglobinom, nastaje drastičan gubitak snage i žrtva često pada paralizirana. Nailaskom na bolesnika u takvom stanju lako je previdjeti mogućnost trovanja ugljenmonoksidom pa je to potrebno uvijek imati na umu kako bi se moglo na vrijeme intervenirati.