Svi znamo da u velikim gradovima, gdje oskudevamo sa vodom, ona korišćena voda se uvijek ponovo vraća pa prolazi kroz proces ponovnog pročišćavanja, hloriranja i dezinfekcije, prenosi Hayat.ba.
Uprkos činjenici da hlor zaista pomaže u borbi protiv patogena u velikim količinama koji žive u takvoj vodi, dezinfekciona sredstva formiraju ogroman broj novih hemijskih jedinjenja, od kojih je većina vrlo opasna po zdravlje ljudi.
Poznato je da čak i u vodi bez mirisa hlora postoji poseban reagens nazvan natrijum hipohlorit. Njegovo prisustvo u vodi iz česme pomaže da se smanji prisustvo patogenih bakterija za oko 99%.
Uprkos tome, mrtve bakterije ostaju u cijevima za vodu, čineći organski nus produkt, među kojima su hloroform i trihalometan, smatrani najotrovnijim.
Akumulirajući se u ljudskom tijelu, ove supstance izazivaju probleme sa gastrointestinalnim traktom i disajnim sistemom.
Uprkos činjenici da se nadamo da hlor u vodi ubija sve štetno, to nije istina. Voda, prije nego što dođe u naš stan, napravi veliko putovanje od uređaja za prečišćavanje vode do čitavih kilometara zahrđalih cijevi.
Naravno, neki od patogena zapravo uništavaju hlor i natrijum hipohlorit, ali da biste ih mogli uništiti, potrebne su velike doze alkalija, koje mogu uništiti ne samo bakterije, već i nas.