U antičko doba nastaju ogledala od poliranih komada metala, najčešće bakra i bronze, ali i srebra i zlata.
Nakon što je počelo da se izrađuje staklo, ono postaje osnovni materijal u stvaranju ogledala, a na staklenu bazu nanošen je završni sloj od metala.
Kasnije su tehnike obrade stakla i metala postale sofisticiranije – a samim tim i odraz u ogledalu postaje sve jasniji.
Tokom 15. vijeka, majstori staklarstva s ostrva Murano u neposrednoj blizini Venecije stvorili su svjetski poznatu manufakturu ogledala.
Njihova tehnika izrade bazirala se na postavljanju tankog sloja metala na zadnju stranu glatkog komada stakla.
Mnogi bi možda pomisilili da je ogledalo srebrne boje. Međutim, ono poprima boju predmeta koji se u njemu ogleda.
Savršeno ogledalo ima spekularnu refleksiju, što znači da svu svjetlost reflektuje u jednom pravcu.
Spekularna refleksija reflektuje, odnosno odražava bilo koji predmet koji se nađe ispred ogledala, ali većina ogledala koja nas okružuje nije savršena, pa odraz koji daju često ima primjese zelenkaste boje ili čini da predmeti izgledaju veći nego što jesu.
